Godina projektovanja: 2006. – 2007.
Godina izvođenja: 2007. – 2008.
Investitor: Porsche SCG – Beograd
Projektni biro: BIRO.VIA d.o.o.
Koautori: Grozdana Šišović dia, Dušan Radišić dia
Autor: Goran Vojvodić, dia
Koautori: Grozdana Šišović, dia; Dušan Radišić, dia;
Foto: arhiva autora
Iako je u svetskoj praksi uobičajeno da objekti poznatih kompanija nose ujednačen i prepoznatljiv stilski pečat kao deo svog brenda, Vojvodićev primer pretstavlja nešto sasvim osobeno. Iz linije serijalnosti zgrada pre svega odskače autorskim pristupom u oblikovanju, stvaranjem novog dizajnerskog „podtipa“ koji je prilagođen postojećim zahtevima sredine i epohe, kao jedinstvenim preduslovima arhitekture.
Objekat sadrži tri funkcionalne celine, od kojih su javno-uslužni deo i prostor edukativne namene organizovani u prizemlju, a poslovanje u višim delovima. Funkcionalno i komunikaciono stecište nalazi se u bazisu objekta, koji je osmišljen da zadovolji kompleksne zahteve svog položaja i uloge, ali i imperativa za samostalnim, društveno predodređenim životom. Restoran, kafe, školski centar sa dve učionice, poluatrijumska površina za odmor zaposlenih, neke su od celina prizemne etaže. Čitav ovaj prostor ima adaptibilni i fluidni karakter, što je omogućeno postojanjem pregrada lake mobilnosti, kao i opštim utiskom otvorenosti i preglednosti prostora. Njegove sekvence kreirane su tako obezbeđuju više različitih ambijenata pogodnih za sastanke, poslovna i društvena dešavanja, ali i susrete šireg, kulturnog karaktera.
Repertoar materijala zasniva se na jednostavnosti i svedenosti, i čine ga alternacija aluminijumskih elemenata talasaste ili ravne strukture i stakla na fasadi, i keramika sa gipsanim elementima u enterijeru. Mobilijar je brendiranog porekla ali prati jednostavnu, ravnu liniju i prigušen kolorit. Glavni način njegovog likovnog dejstva jeste dizajn, koji je naglašeno čist, jasan i moderan. Po tome on korespondira sa koncepcijom prostora u celini. Ovakav pristup zadatku derivira iz same teme – kako Porsche kao proizvođač automobila gaji neprikosnoven odnos prema dizajnu, tako je i geslo ovog zdanja upravo u toj sferi.
Vizuelni izraz građevine, kako na spoljašnjosti tako i u unutrašnjosti, formiran je efektima teksture materijala i krupnih, vajarskih poteza kojima su oblikovani glavni delovi enterijera. Neki od njih, kao što je informacioni pult ili stepenišna konstrukcija, koja vodi na galeriju, nose autentičan dizajn autora i mogu se shvatiti i kao specifična skulpturalna ostvarenja. Kompoziciona igra se odvija na gotovo monohromatskoj podlozi, ali prisustvo koloritskog minimuma govori o rafiniranom smislu autora za doživljaj prostora. Umesto površinskog i prolaznog efekta boje, izbor za arhitekturu u njenom pravom smislu pretstavljala je svakako teži ali izazovniji projektantski proces. Samim tim delo se postavlja kao trajan, postojan i visoko-kreativan čin.
